25 januari 2011:
De menselijke geest: een naar buiten gekeerde veelheid

door drs. Ronald Hünneman, filosoof

We laten de moderne tijd traditiegetrouw beginnen bij René Descartes (1596-1650). Hij beschreef als eerste de contouren van het moderne beeld van de menselijke geest. Sinds Descartes zien wij onze geest als een ondeelbare eenheid binnenin ons lijf (in onze hersenen), de bewuste basis van ons bestaan. Wij denken dus wij zijn. De psychologie, neurologie en de cognitieve wetenschappen zijn op dit beeld gebaseerd. Maar ook onze omgangstaal is doorspekt van het psychologisch jargon van Descartes. Wij beschrijven onze geest als een ondeelbare eenheid, innig verbonden met onze hersenen, los van de geest van anderen. In de moderne filosofie wordt aan beide vooronderstellingen getwijfeld. Aan de ene kant wordt de menselijke geest niet langer als een eenheid beschreven. We zijn geen essentie, maar een samenraapsel. Aan de andere kant vat steeds meer het idee post, dat de menselijke geest zich niet exclusief in het hoofd of de hersenen bevindt. De menselijke geest wordt ge-externaliseerd.

In deze lezing staan de versnippering en externalisatie van de menselijke geest centraal.

Ronald Hünneman (www.liaturches.nl) studeerde filosofie in Groningen en is werkzaam als filosoof en docent. Hij is tevens directeur van Me-trix BV.